‘Verraden door zijn eigen vrouw, mijn moeder’

Wij hebben het indrukwekkende verhaal van mevrouw Loos gehoord. Haar vader, Cornelis Loos is aan het eind van de oorlog opgepakt en gefusilleerd op Rozenoord. De Duitsers waren getipt dat hij in het verzet zou zitten. Iemand had hem verraden en dat bleek een persoon te zijn die heel dichtbij hem stond, namelijk zijn vrouw, de moeder van mevrouw Loos.

Wat herinnert u zich van de inval waarbij uw vader is meegenomen door de Duitsers?
“We woonden in een boerderij aan de Spanbroekerweg. Mijn broer en ik lagen in de bedstee. We moesten slapen van mijn vader. Hij was met drie andere mannen aan het kaarten toen de Duitsers binnen vielen. Meteen namen ze de mannen en mijn vader mee. Ze werden verdacht van lidmaatschap van een verzetsbeweging. Mijn broer en ik zijn die avond achtergelaten. Met z’n tweeën. Op het moment dat mijn vader werd opgepakt wisten wij niet wat er met hem ging gebeuren. Uiteindelijk is hij op 8 maart 1945 gefusilleerd op Rozenoord, helemaal aan het einde van de oorlog. Net als de andere mannen van de kaartclub. Ze zijn samen begraven op de begraafplaats in Spanbroek. Ik kan me herinneren dat ik met meerdere mensen naar de begraafplaats liep. Allemaal met stokken waar kaarsen aan zaten, een soort lantaarntjes.”

Welke rol had uw moeder bij deze inval?
“Mijn moeder heeft mijn vader en eigenlijk de hele kaartclub verraden. Ze was daarvoor al van huis weggegaan, naar mijn tante zei ze. Dat was niet zo, heb ik via familie gehoord. Mijn moeder is gevlucht vanuit Spanbroek naar Hoorn. Daar werd ze later in een restaurant opgepakt voor verraad. Ze heeft mijn vader verraden door heel stiekem briefjes in de jaszak van hem en van de andere mannen van de kaartclub  te stoppen, briefjes van een verzetskrant. Gewoon verraad. En dat terwijl mijn vader en de mannen niet in een verzetsgroep zaten. Tien jaar heeft ze hiervoor in de gevangenis gezeten.”

Wat was de impact hiervan op de band met uw familie?
“Ik ben na de inval bij familie geplaatst, omdat ik geen vader en moeder meer had. Mijn broer is bij de andere kant van de familie geplaatst. Jaren later hebben we weer contact gekregen. Ook met mijn moeder. Ik ben bij haar geweest in de gevangenis samen met een meneer uit Spanboek. Nooit heeft ze verteld waarom ze mijn vader had verraden. Ik heb het gevraagd, maar ze gaf geen antwoord. Spijt had ze ook niet. Door wat zij heeft gedaan is de familieband verbroken. Mijn broer had beter contact met haar en heeft zelfs een aantal maanden bij haar gewoond toen ze uit de gevangenis kwam. Ik kwam niet vaak bij haar. Wel heb ik nog de begrafenis van mijn moeder moeten regelen, omdat mijn broer toen al was overleden. Dat liet me koud. Ik heb haar nooit vergeven voor wat er met mijn vader is gebeurd. Ik houd haar daar nog steeds verantwoordelijk voor.”