‘Schuilen onder je schoolbankje’

Op school leerde meneer Frijlink tijdens de oorlog hoe je moest schuilen onder je schoolbankje als het luchtalarm afging. Dat hielp natuurlijk niet, want een bankje houdt geen bommen tegen.

Wat merkte u van de oorlog?
“Op mijn school, de Wingerdschool, zag ik dat sommige kinderen uit mijn klas ineens niet meer verschenen. Dat waren joodse kinderen. Hoewel de meester steeds een of andere reden verzon voor hun afwezigheid, voelde je wel dat er iets niet klopte. Thuis moesten we onder de trap zitten als er luchtalarm was. Mijn moeder is ook wel eens tijdens een luchtalarm naar buiten gerend. Met een pan boven haar hoofd liep ze zo de straat op en mijn broer en ik, ook met een pan boven ons hoofd, achter haar aan. We renden door het park naar het zandbedrijf en gingen er tussen de zandbergen zitten. Helemaal in paniek wachtten we met anderen op het sein veilig.”

Welke enge momenten herinnert u zich?
“Ik weet nog goed dat in het zwembad altijd twee bewapende Duitse soldaten waren. Vaak hingen er meiden om hen heen die met hen stonden te flirten. Op een dag was ik met vriendjes in het pierenbadje met een bal aan het spelen, toen ik opeens een harde knal hoorde. Eén van die meiden had met het geweer van een soldaat gespeeld en dat was per ongeluk af gegaan. Nog zie ik die man in het water vallen. Ik was zo bang dat ik in mijn zwembroek naar huis rende. Thuis werd mijn moeder boos op me omdat ik mijn kleren en houten slippers nog in het zwembad had laten liggen.”
Hoe was de bevrijding?

“De bevrijding was geweldig. Mijn moeder had net koekjes gemaakt van suikerbiet toen ze op de radio hoorde dat we waren bevrijd. Ze was zo blij dat ze de koekjes uit het raam gooide van blijdschap. Bij ons in de buurt was het groot feest. Iedereen had nog wat te eten en te drinken om het te vieren. Er was zelfs iemand op straat die goocheltrucs deed.”