‘In Nederland heb ik mijn man leren kennen’

Selia, Kemi, Dylan en Marques uit klas 7B van OBS Wereldwijs in Amsterdam- Zuidoost gaan op de fiets naar verzorgingscomplex de Venser. Daar interviewen ze mevrouw Josette Panka. Mevrouw Panka is in Suriname geboren, maar heeft het grootste deel van haar leven op Curacao gewoond.

Waarom bent u van Suriname naar Curaçao verhuisd?
‘In Suriname was mijn vader politieagent, maar hij dacht dat hij het op Curaçao beter zou hebben. Ik was 7 jaar toen mijn vader werk kon krijgen op Curaçao in de olieraffinaderij. Er kwamen veel mensen daar werken, ook uit andere landen. In deze raffinaderij werd ruwe olie, die uit de grond werd gehaald in Venezuela, verwerkt tot benzine en bruikbare gasolie.’

Hoe ging de verhuizing?
‘Mijn vader en moeder gingen daar eerst naar toe om een huis te zoeken. Na drie jaar hadden zij dat gevonden en konden de kinderen ook verhuizen naar het eiland. In de tussentijd woonden wij in Suriname in een internaat met veel andere kinderen en werden we verzorgd en opgevoed door nonnen. Dat was niet altijd leuk, die sloegen soms. Mijn ouders stuurden af en toe lekkers naar ons in het internaat, maar dat werd verdeeld over alle kinderen of de nonnen namen het zelf.’

Wat is een leuke herinnering aan Curaçao?
‘Het was rustig. Ik zat veel te lezen op het balkon en ik had een vriendin, die woonde naast ons. Het leukste was aan het eind van de maand, als mijn vader had ’ontvangen’. Dan had hij salaris gekregen. We gingen met de grote auto een ijsje halen. Geweldig was dat. En we gingen boodschappen doen en grote zakken rijst halen.’

Wanneer bent u naar Nederland gekomen?
‘Op een gegeven moment ging mijn moeder weg bij mijn vader. Ze had het niet meer naar haar zin op Curaçao en ging naar Nederland. Haar ouders waren al eerder vanuit Suriname naar Nederland verhuisd. Dus daar kon ze naartoe. En ik dacht: ‘Ik ga mee’. Ik was ook net mijn vriendje kwijt. De reis met het vliegtuig duurde negentien uur, met vele omwegen. Nu duurt het negen uur. In Nederland ben ik cursussen gaan volgen en kon ik gaan werken. Ik kon gelijk werk vinden en kon ook een eigen kamer vinden in Utrecht. Ik heb altijd administratief werk gedaan, als receptionist. Ik was pas twintig jaar.’
‘In Nederland heb ik mijn man leren kennen. Hij kwam ook van Curaçao. Hij was bij de marine en door hem zijn we in 1989 weer naar Curaçao verhuisd. Toen heb ik weer 26 jaar op het eiland gewoond, maar tien jaar geleden ben ik weer naar Nederland gekomen voor mijn kinderen. Ik miste mijn familie. Ik heb een zoon van 45 en een dochter van 42 jaar en drie kleinkinderen, twee meisjes en een jongen. Ik heb op ze gepast tot hun vierde jaar.’