Het contact houden met de ouderen is voor ons in deze tijd het allerbelangrijkste. De projectleiders  bellen geregeld met onze ouderen, die nu gedwongen zijn om thuis te blijven en voor wie het vaak een eenzame tijd is. Hoe het gaat? Riet de Groot (86) vertelt:

“Het is een rare tijd. Het is stil en saai. Ik krijg niemand op bezoek. Wel zie ik dat iedereen weer naar elkaar omkijkt. De buurt is gezellig. Tijdens de oorlog waren mensen ook op elkaar aangewezen en dat zie je nu ook weer gebeuren. Maar dat gehamster vind ik grote onzin.
Ik hoop dat het niet te lang meer duurt. Blijf maar lekker thuis!”

Meer van deze gesprekjes vindt u op de Facebookpagina van In mijn Buurt, waar dagelijks een verslagje wordt geplaatst.

Ook de kinderen die al voor de coronacrisis een verteller hebben ontmoet, blijven nu met hem of haar in contact door middel van brieven en (zelfgemaakte) kaarten. Jasmijn (groep 8 van basisschool Trudo in Eindhoven) schreef bijvoorbeeld een kaart aan Peter Buddemeijer, die ze in januari had bezocht in residentie De Wilgenhof:

“Beste Peter, ik ben Jasmijn en ik heb u een keer geïnterviewd (dat vond ik super interessant!). Maar nu moet u zich erg eenzaam voelen. Dus ik hoop dat deze kaart u opvrolijkt.”

Op de Dongeschool in Amsterdam-Zuid vinden deze en volgende week de eerste interviews plaats voor het project Oorlog in mijn Buurt. In zestien interviews gaan 53 leerlingen en acht ouderen van rond de 85 jaar met elkaar in gesprek. Omdat een interview via de computer toch anders is dan bezoek ontvangen in de woonkamer, hebben de leerlingen van te voren een brief geschreven naar hun verteller waarin ze zichzelf voorstellen. Hierdoor weten de vertellers wie ze gaan ontmoeten.

Nora (12 jaar) schreef in haar brief het volgende: “Ik vind het jammer dat we niet langs kunnen komen vanwege het coronavirus, maar het is voor uw gezondheid. Ik ben zondag gaan wandelen in het bos toen zag ik een ree. Het was heel rustig. Ik weet niet wanneer ik weer naar buiten kan. Ik vind het stom dat ik niet naar school kan. Ik bel wel elke dag met mijn drie beste vrienden. (…) Voor u moet het denk ik ook wel wennen zijn. Ziet u nu minder mensen dan anders? Heeft u kleinkinderen? Verveelt u zich? Als u zich verveelt zou ik een kopje thee maken en naar muziek of televisie gaan kijken. Maar ja ik denk dat u dat vast wel weet. Heb een fijne dag! Ik hoop u snel te ontmoeten.  Groetjes en liefs, Nora”

Ook de voorbereidende lessen gaan door. Op allerlei manieren krijgen de leerlingen gastlessen. Buurthistorici maken al rondfietsend door de wijk filmpjes die de kinderen thuis kunnen bekijken. Interviewlessen vinden plaats via Zoom en ook de gastsprekers die normaal gesproken op school het project komen openen, vertellen hun verhaal via video.

Van Maastricht tot Schiermonnikoog en van Bergen tot Eindhoven zoeken we naar creatieve manieren om onze projecten digitaal vorm te geven. Want hoe verbinden we ouderen en kinderen in een tijd dat ontmoetingsonderwijs een uitdaging is? Waar mogelijk gaan de interviews door. Ze vinden nu plaats door te videobellen, zodat de leerlingen en de vertellers elkaar veilig vanuit de eigen huiskamer kunnen ontmoeten.