Mien Hak was drie jaar toen oorlog begon. Zij woonde toen nog aan de rand van de stad. De kinderen leren van haar hoe anders het dagelijks leven was tijdens de oorlog.
De kleuterschool waar ik op zat werd tijdens de oorlog gevorderd. Toen moest ik helemaal naar de Arubastraat. Later zat ik op de Obdamschool. Daar is de hoofdonderwijzer, een joodse meneer, op een dag weggehaald. Er werd tegen ons gezegd dat de hoofdonderwijzer weg was. Meer wisten we toen niet. Aan het eind van de oorlog was in onze school een gaarkeuken en kregen we daar te eten. We speelden ook wel gewoon vaak buiten tijdens de oorlog. Maar als het luchtalarm af ging, dan moest je wel snel naar binnen. Er kwamen dan Duisters langs rennen en die schreeuwden iets naar ons, maar als kind versta je natuurlijk geen Duits. Toch begrepen we wel wat de bedoeling was. Er liep ook wel eens een NSB´er. Daar waren wij zo bang voor. Vooral voor het geluid wat die zware laarzen maakte.
In de oorlog had je overal bonnetjes voor. Je kon niet zeggen dat je drie broden wilde als je maar twee bonnetjes had. Hier aan de overkant waren tuinderijen en was het land van Dirk van den Broek. In de hongerwinter gingen mensen daar wel heen om eten te halen. Maar daar was natuurlijk streng toezicht op. In het begin hadden we nog muntjes voor het gas en licht. Dan moest je een muntje erin doen en had je een paar uur licht en warmte. Later was dat ook niet meer. Dan hadden we alleen nog een kacheltje gemaakt van een blik. Daar werden de bloembollen in gekookt. Buiten was het ook helemaal donker. Je had geluk als de maan scheen.
Als kind wordt je niet veel verteld, want die konden het makkelijk door vertellen. Mijn oom zat in het verzet en mijn vader luisterde stiekem naar de radio. Maar gelukkig heeft bij ons iedereen het overleefd. Er waren wel wat joodse mensen hier in de buurt. Daar kwamen wij eigenlijk pas achter toen ze weggehaald werden. Een keer heb ik gezien dat er een man tegen de muur werd gezet en zo werd doodgeschoten. Dat zijn vreselijke dingen. Zo´n oorlog had nooit meer mogen gebeuren. Discriminatie vind ik dan ook het ergste wat er is.
