‘Ondergedoken bij juf Mulder’

Wij zijn Jezaiah, Jordi en Yonit en we interviewden Hans Aussen, die opgroeide in Amsterdam Zuid maar jarenlang ondergedoken zat op de Jan van Galenstraat. De les die hij ons meegeeft is duidelijk: “Let goed op voor de gevolgen van discriminatie, want we weten waar dat toe kan leiden.”

Heeft u moeten onderduiken?
“Ik heb bijna heel de oorlog ondergedoken gezeten: van juli 1942 tot 5 mei 1945. Dit kwam door mijn moeder. Zij voelde meteen dat het niet goed zat, en wist dat we als we naar Duitsland moesten we daar niet heen gingen om te werken. We zijn op die dag in juli van de Frans van Mierisstraat in Zuid gaan wandelen naar de Jan van Galenstraat. Daar kwamen we terecht bij Gerda Mulder, een ontzettend aardige schooljuf die meteen voor ons klaarstond. Met heel de familie zaten we daar op drie zolderkamertjes. We moesten heel de dag boven blijven, zeker als de werkster kwam. Als je dan hoge nood had, dan werd de wasbak gebruikt voor heel andere dingen dan waarvoor deze bedoeld is. Het was eigenlijk vreselijk, maar als we dat toen niet gedaan hadden, had ik hier nu niet gezeten.”

Zat u al die tijd ondergedoken bij juf Mulder?
“Bij juf Mulder kwam altijd een zekere meneer Spinhoven over de vloer. Hij nam tegeltjes voor ons mee die wij konden beschilderen, en dat vonden we altijd fantastisch. Dan hadden we tenminste iets te doen. Maar op een dag kwam hij boven en chanteerde hij ons. Hij zei dat als wij hem geld zouden geven, hij niet zou vertellen dat we ondergedoken zaten bij juf Mulder. Toen zijn we verplaatst naar de Sanderijnstraat.

Later kwamen we weer terug bij juf Mulder, maar helaas overleed zij niet lang daarna. Toen hebben we in Zuid ondergedoken gezeten tot het einde van de oorlog. Dat was elke dag spannend. Zo stond er op een dag Grüne Polizei boven om jongens te zoeken die zich niet gemeld hadden voor werk in Duitsland. Mijn broer en ik hebben ons valse persoonsbewijs laten zien waarop stond dat we te jong waren om te werken, en waar niet op stond dat we joods waren. Hij is toen weer rustig weggegaan.”

Had u nog veel vrienden en familie na de oorlog?
“Ik ben een hele goede vriend verloren, en als je het opzoekt zie je ook dat veel van mijn familieleden met de naam Aussen zijn weggevoerd en vermoord. Mijn nichtje, bijvoorbeeld, staat met naam en foto in het boek In Memoriam.