‘Ik moest naar de gevangenis, omdat ik illegaal was’

Mevrouw Gloria Torres komt op bezoek op OBS Wereldwijs in Amsterdam Zuidoost, waar ze wordt geinterviewd door Fallon, Emmanuella, Skylar, Eljada, Selah uit groep 7a. Ze kwam als volwassen vrouw van 30 jaar naar Nederland, omdat ze voor haar man moest vluchten.

Waar bent u geboren?
‘Ik ben geboren in Ecuador. Dat ligt Zuid-Amerika. Het land is genoemd naar de evenaar, die het land doorsnijdt. Ik had twee broers en een zus. Ik ben de middelste. Ik trouwde toen ik achttien jaar was. Voordat we trouwde, was mijn ex-man nog heel goed voor mij. Maar toen we getrouwd waren, raakte ik al snel zwanger en toen ging het mis. Hij was echt een macho man en ik werd vaak geslagen door hem zonder rede. Als ik het eten niet op tijd op tafel zette bijvoorbeeld of als ik de uien te dik had gesneden, dan sloeg hij me gewoon. Ik wilde wel scheiden, maar ik ben Christelijk en van mijn geloof mag ik niet scheiden. Het was echt een probleem. Ik moest bij die man blijven. Het was afschuwelijk. Ik kreeg drie kinderen.’

Wanneer realiseerde u zich dat u echt weg moest bij deze man?
‘Op een dag was ik aan het werk in een kledingwinkel en mijn vriendin zag dat ik een blauw oog had. Zij zei: ‘Ik ga je helpen. Je bent een goede vrouw, je moet bij hem weg. Ik neem je mee naar Nederland, want daar woon ik en daar kun je werken. Zij heeft me geholpen.’
‘In het begin was het heel moeilijk in Nederland. Ik had geen paspoort, geen verblijfsvergunning. Ik was illegaal. Ik ging naar de kerk, ik moest veel huilen. Toevallig kende ik daar iemand. Hij zei: ‘Kom helpen, verzorg mijn kinderen.’ Andere vriendinnen zeiden: ‘Kom schoonmaken in ons huis.’ Dat ging ik doen. Op een vrije dag zat ik in de metro en de politie kwam mij controleren. Ik wist niet wat ze zeiden, omdat ik toen geen Nederlands begreep. Ze vroegen naar mijn vervoersbewijs. Dat had ik en kon ik ook laten zien. Ze vroegen ook naar mijn paspoort en daarin zagen ze dat ik al langer dan drie maanden in Nederland verbleef. En dat mocht niet. Ik moest naar de gevangenis, omdat ik illegaal in Nederland was en daarna terug naar mijn land. Toen ik eenmaal terug was dacht ik: ‘Ik probeer het gewoon nog een keer. Ik spaar weer voor een ticket en ga terug. Maar ik wilde dit keer wel een verblijfsvergunning, want ik wilde graag in Nederland blijven. Heel toevallig leerde ik hier al snel mijn nieuwe man kennen, een Egyptenaar. We zijn getrouwd en hij heeft mij geholpen aan mijn verblijfsvergunning. Eén voor één heb ik toen mijn drie kinderen over laten komen. Eerst de jongste die was toen acht jaar en als laatste de oudste.’

Wat was uw eerste impressie toen u voor het eerst naar Nederland kwam?
‘Nederland was een paradïjs voor mij. Alle straten waren helemaal schoon. Ik vond alles mooi. Ik zag hier in Nederland ook geen verschil tussen de arme mensen en rijke mensen. Iedereen droeg een spijkerbroek en schoenen. In mijn land is dat anders. Iedereen kijkt naar wat je aan hebt en hoe je eruitziet. Wel miste ik het eten van Ecuador heel erg en dan vooral cavia. Dat vind ik zo lekker, maar dat eet je hier niet.’
‘Nederland is een vrij land. Dat is ook goed, hè. Jullie hebben veel geluk dat jullie hier geboren zijn. Hopelijk pakken jullie alle kansen. Ga studeren, studeren, studeren, want dan groeien jullie en worden sterk en zelfstandig. Laat jullie ouders trots zijn op jullie! Zij hebben veel opgegeven om hier naar Nederland te komen. Ben ze dankbaar.’

Zou u nog in Ecuador willen wonen?
‘Ik ga om de twee jaar terug naar Ecuador. Mijn ouders hebben voor mij een huis in Ecuador. Mijn plan is nu dat ik nog vier of vijf jaar hier werk en dan krijg ik pensioen. Met dat bedrag kan ik heel goed en rustig leven in mijn land. Als het hier winter is, ga ik naar daar en in de zomer kom ik dan weer naar hier. Ik hou van Nederland. Ik zeg elke dag: ‘Dankjewel voor Nederland. Jullie doen alles voor mij en ook voor mijn kinderen.’