‘Hoe ze aan mijn adres kwamen, weet ik niet’


Dilara, Basten en Jhennife vertellen het verhaal van Philip Rümke, 
17 jaar toen de oorlog begon

Valeriusstraat 256Amsterdam-Zuid

Wij zijn Dilara, Basten en Jhennifer en wij interviewden Philip Rümke, die 17 jaar was toen de oorlog begon. Hij groeide op in Bilthoven, waar hij in de school van Kees Boeke tot boer werd opgeleid. Na zijn eindexamen in mei 1942 verhuisde meneer Rümke naar Amsterdam, maar via school van Kees Boeke ging hij in Bilthoven belangrijk verzetswerk doen.

Wat deed u in het verzet?
“Na mijn eindexamen raakte ik betrokken bij het verzet. Vooral in Bilthoven, waar veel Nederlandse en Duitse Joden woonden. Met oud-klasgenoten van ‘De Werkplaats’, de school van Kees Boeke, hebben wij ons ingezet om Joodse kinderen te redden. Voor ons was dat vanzelfsprekend. Als je naasten in gevaar verkeren, dan help je die. Voor ons was het duidelijk dat de Joodse mensen vermoord zouden worden, maar we wisten toen niet dat dat in gaskamers gebeurde. Joop Westerweel, een docent van De Werkplaats, gaf leiding aan onze groep. We hoorden dat Joodse jongeren zich ’s nachts bij de Duitse soldaten moesten melden. Het ging om jongeren tussen de 16 en 20 jaar, die uit Duitsland en Oostenrijk kwamen. De volgende dag zouden ze op transport worden gesteld. Maar daar hebben wij een stokje voor gestoken. Ik ben toen de hele nacht door de bossen heen en weer gefietst om die jongeren naar onderduikadressen te brengen. Telkens met twee man achterop. Ik heb er ook twee bij mijn moeder in Bilthoven ondergebracht.
Joop Westerweel heeft de oorlog niet overleefd. Hij is gefusilleerd in Vught.”

Heeft u de hele oorlog verzetswerk gedaan?
“Eind mei 1943 dook ik onder in Friesland. Iemand van ‘De Werkplaats’ was daar een eenmansschooltje begonnen. Ik heb hem gevraagd of hij ‘een boer voor mij had’. Gelukkig wist hij een goed adres. Ik ben als knecht bij die boer gaan werken om zo onder te kunnen duiken. De Duitse bezetters hebben geprobeerd mij daar een keer te arresteren. Hoe ze aan mijn adres zijn gekomen, weet ik nog steeds niet. De bakker, verderop in het dorp, kwam aan mijn onderduikfamilie melden dat er wildvreemde mensen naar mij hadden gevraagd. Toen raakte ik in paniek en ben ik gevlucht.”

Wist u uit handen van de Duitsers te blijven?
“Later werd ik alsnog gearresteerd, maar gelukkig niet vanwege mijn verzetswerk. Ze arresteerden mij omdat ik me niet gemeld had als dwangarbeider. Net als mijn leeftijdsgenoten moest ik naar Duitsland om te werken. Ik heb toen ruim vier maanden in het huis van bewaring in Leeuwarden gezeten. Ik had het geluk dat ik een heel klein beetje bronchitis kreeg, waardoor ik als ‘ziek’ werd beschouwd. Dankzij een gevangenisarts, die mij toen heeft gediagnosticeerd, ben ik nu nog in leven. Na de oorlog ben ik geneeskunde gaan studeren.”

Contact


Heb je een vraag aan ons? Wilt u meedoen als verteller, als basisschool, of een bijdrage leveren door een interview te begeleiden? Neem contact op, we helpen graag verder.

Christine: +31 6 816 834 18

NL41 TRIO 0254 753892