‘Onderaan die dijk leerde mijn vader verzetsstrijders schieten’

Tex, Femke, Maria en Noa lopen gezellig met zijn allen van het Mozaïek in Broek op Langedijk naar Wil Balder (88). Zij was ook al de vertelster in de klas, maar de kinderen willen nog veel meer weten over hoe het was dat haar vader een verzetsstrijder was en over de koffertjes in de gang…

Hoe wist u dat de oorlog begon?
‘Mijn vader zat in het leger en werd in 1940 naar Terschelling gestuurd om mee te helpen met de verdediging. Hij liet ons overkomen in april, en in mei brak de oorlog uit toen wij daar verbleven. We wilden naar huis in Broek op Langedijk, maar dat was te gevaarlijk. Pas toen Nederland zich overgaf durfden we over de Afsluitdijk naar huis. Ik zag dat alles was stuk gebombardeerd op de dijk. Toen besefte ik dat oorlog gevaarlijk was.’

Uw vader zat in het verzet; hoe was dat voor u?
‘Hij was vaak ‘s avonds weg, dan was hij zogenaamd naar oma of tante. Ze vertelden ons natuurlijk niet dat hij een verzetsgroep probeerde samen te stellen. Dat was te gevaarlijk.

Wij verhuisden naar Broek op Langedijk en woonden aan een dijk en onderaan die dijk leerde mijn vader verzetsstrijders schieten. Ze kenden alleen de theorie, maar het was ook nodig om te oefenen in de praktijk. Dat mochten we natuurlijk niet weten, maar ik heb het wel af en toe gezien. We wisten dat als we daar over zouden praten ons huis in brand zou worden gestoken en mijn vader zou worden meegenomen, dus ik vond dat best heel eng.’

Hadden jullie onderduikers in huis?
‘Nee, ik denk niet dat mijn vader het waagde om onderduikers in huis te hebben omdat hij zelf al gevaarlijke dingen deed. Ik herinner me wel dat op een dag Duitse soldaten huiszoeking kwamen doen naar wapens en munitie. Dat was eng.

Als kind voelde je de angst. We wisten ook dat we gevaar liepen, ook al werd ons niets verteld. Mijn moeder had ons allemaal een koffertje gegeven. Die van mij was blauw. Daarin mochten we de dingen doen die we mee wilden nemen als ons huis in brand zou worden gestoken of wanneer we zouden moeten vluchten. Ze stonden de hele oorlog klaar in de gang…’

Hoe was de bevrijding voor jullie?
‘Mijn vader had een ketel en in die ketel had hij de radio verstopt. Hij hoorde via de radio dat Nederland bevrijd was. Wij hadden een hele hoge schoorsteen en mijn vader nam de vlag en klom door de schoorsteen omhoog, zo eng vond ik dat… En helemaal bovenop zette hij de Nederlandse vlag. Dat vergeet ik nooit meer.’