‘Mijn ouders zeiden dat het ooms waren’

Siep, Yaece, Aeron en Simon uit groep 8B van De Visserschool in Amsterdam-West interviewen meneer Ben Bakker. Meneer Bakker woont nu in Monnikendam, maar vroeger woonde hij in west, vlakbij het Rembrandpark. Hij was twee jaar oud toen de oorlog begon.

Hoe was het begin van de oorlog?
‘Ik was toen 2 jaar toen de oorlog begon. Daar weet ik niet veel meer van. Ik heb meer herinneringen van de latere periode, van de hongerwinter bijvoorbeeld. Toen aten we vieze pap uit grote emmers. Maar ik weet nog wel dat er in het begin van de oorlog zakken met graan in mijn kamer stonden. Ik had een eigen kamer en mijn zussen sliepen samen in de andere kamer. Als ik in bed lag, zag ik de muizen over de zakken graan lopen. Dat was een beetje eng.’

Wat deden uw ouders tijdens de oorlog?
‘Mijn ouders zaten bij het verzet. Van mijn vader weet ik het niet precies, want ik was te jong en mocht niks weten. Dat was te gevaarlijk. Mijn moeder was een koerier. Ze ging met de kinderwagen, met mijn zusje erin en ik ernaast, spullen wegbrengen. In de kinderwagen lagen onder het matras bonnen en pakketjes met eten. Dit brachten we naar de mensen, waar onderduikers zaten. We brachten ook verzetskrantjes rond. En we hadden een luik achter de voordeur, waarin geweren lagen. Soms kwamen er mannen, die ook in het verzet zaten, met die geweren oefenen. Mijn ouders zeiden dat dat ooms van ons waren, zodat ik niet buitenshuis zou verraden.’

Heeft u ook erge dingen meegemaakt in de oorlog?
‘Als kinderen deden we ook leuke dingen, zoals soldaatje spelen in het Vondelpark, waar we ons konden verstoppen achter bomen. Op een keer mochten we niet verder, omdat er mensen waren doodgeschoten. Ik heb ze zien liggen. Ik was niet bang, maar het heeft wel indruk gemaakt. Er staat nu een monument op de Amstelveenseweg voor de mensen, die toen zijn doorgeschoten.’

Aeron: Kende u ook mensen die bij de NSB zaten?
‘Bij ons in de straat weet ik het niet, maar natuurlijk waren en ook mensen, die voor de Duitsers waren, die waren van de NSB. Mijn ouders waren heel bang dat we verraden zouden worden. Het is een wonder dat dat niet gebeurd is. Na de oorlog was mijn vader in dienst en heeft mensen die bij NSB waren geweest, gearresteerd.’

Hoe was de bevrijding?
‘Het heftigste dat ik me herinner was twee dagen na de bevrijding. We gingen naar de Dam waar een feest zou zijn, mijn vader was daar ook.  Met mijn moeder liepen we, met de kinderwagen met mijn zusjes, naar de Dam. Maar in een huis op de hoek van de Kalverstraat zaten nog Duitsers  en die gingen ineens op de mensen schieten. Er vielen doden. Dat moment, dat ik mensen zag vallen, zal ik nooit vergeten. Mijn moeder heeft ons meegesleurd naar de Nieuwendijk. Daar gingen we schuilen in een kerk. Mijn vader heeft meegewerkt om die Duitsers te pakken.’