‘Liefde overwint alles’

Sandy, Samuel en Dorian van basisschool Strijp Dorp in Eindhoven interviewen Yusuf Basci (66 jaar). Zij hebben er veel zin in. Bij binnenkomst geeft Dorian een zelfgebakken Spaanse tortilla aan meneer Basci om hem te bedanken voor het interview. Die geeft op zijn beurt iedereen een heerlijk stuk Turkse cake, die zijn vrouw zelf gebakken heeft. Verder staan er koekjes, rijstwafels en chocolaatjes op tafel. Een mooi begin.

Waarom kwam u naar Nederland en hoe voelde het om alles achter te laten in Ankara? 
‘Ik wilde eigenlijk niet naar Nederland komen want ik wilde in mijn land blijven. Maar vanwege politieke en economische redenen ben ik naar Nederland gekomen. In Turkije zag ik geen toekomst. Ik was bang dat ik naar de gevangenis zou moeten. Daarom besloot ik naar Nederland te gaan. Daar was ik tenminste vrij.

Het was moeilijk om weg te gaan. Ik woonde in een buitenwijk in Ankara en had daar ontzettend veel vrienden. Wij voetbalden bijvoorbeeld met zo’n dertig kinderen buiten op het veld of we deden andere spelletjes. Ik ben in Ankara met deze kinderen opgegroeid en die liet ik allemaal achter.

Op mijn 21^ste kwam ik hier. Ik ging naar een land waar ik niemand kende, naar mijn vrouw en haar familie toe.  De eerste jaren in Nederland waren voor mij heel moeilijk. Ik voelde me hier alleen, had geen vrienden en ik kon niet makkelijk nieuwe vriendschappen opbouwen. En nieuwe vrienden zijn niet hetzelfde als de vrienden van vroeger. Ik had veel heimwee, huilde vaak. Dat was niet alleen voor mij moeilijk, maar ook voor mijn ouders. Het was de eerste keer dat ik wegging bij mijn familie. Maar ze waren ook blij dat ik hier kwam, want als ik in Turkije bleef, was er een kans dat ik naar de gevangenis moest. Wij hadden niks verkeerd gedaan. Wij wilden een eerlijke wereld. Daarom protesteerden we. Wij wilden een vrij en democratisch land hebben.’

Waar leerde u uw vrouw kennen?
‘Zij woonde in Nederland. Toen zij op vakantie ging naar Turkije heb ik haar ontmoet. Wij zijn getrouwd en na een paar maanden ben ik naar Nederland gekomen.’

Had u een goede aansluiting met andere Turkse mensen in Nederland?
‘De meeste Turkse mensen hier kwamen uit dorpen. Ik kwam uit een stad, had een andere kijk op de wereld. En mijn politieke opvattingen waren anders dan die van hen. Daarom hadden we geen goede aansluiting. Zij leefden heel anders dan ik. Ik was modern en Europees, zij hadden andere waarden en normen.’

Wat voor werk deed u?
‘Toen ik hier kwam begin jaren tachtig, was er een crisis. Het was heel moeilijk om werk te vinden. Ik heb overal gesolliciteerd en deed alles wat ik kon omdat ik geld nodig had. Ik moést werken. Mijn eerste officiële baan was in Gilze Rijen, in een leerfabriek. Het was heel zwaar werk. Wij moesten leer trekken om een speciaal matje vast te maken, dat ging daarna naar de oven om te drogen. Soms ging het kapot. En dan kwamen onze handen tussen het ijzer en kregen we wonden en dikke handen. Daarna heb ik in een fabriek in Aalst-Waalre gewerkt. Dat was productiewerk. Ik heb er dertig jaar gewerkt, tot ik werd ontslagen. Nu ben ik tien jaar werkloos. Maar ik doe veel vrijwilligerswerk.’

Gedicht gemaakt voor Yusuf

Liefde overwint alles!

De liefde voor je vaderland… dat je zo hard werkt om de situatie daar te verbeteren
De liefde voor je medemens… dat je zelfs een gevangenisstraf riskeert om ze te helpen
De liefde voor je vrouw… dat je alles en iedereen achterlaat om bij haar te kunnen zijn
De liefde voor een leerling… dat je nieuwe schoenen voor hem koopt als zijn schoenen versleten zijn
De liefde voor je kind… dat je hem naar een ander land laat gaan omdat dat het beste voor hem is, ook al zal je hem heel erg missen
De liefde voor je thuisland… dat je je als vrijwilliger inzet om een verschil te kunnen maken
De liefde voor kinderen… dat jij jouw verhaal vertelt zodat zij hier zoveel van kunnen leren

Bedankt Yusuf, mensen zoals jij maken het verschil!