‘In mijn denken en doen, was ik helemaal Nederlands’

Sebastiaan, Albert, Jairo en Georginio uit groep 7A van OBS Wereldwijs in Amsterdam-Zuidoost lopen naar buurthuis No Limit, waar zij mevrouw Asha Ramkisoensing ontmoeten. In het buurthuis staan verschillende tafeltjes en er zitten wat mensen. We zoeken een rustig plekje op. Mevrouw Ramkisoensing is geboren in Suriname en was 13 jaar toen ze met haar ouders naar Nederland kwam.

Hoe was het op school in Suriname?
‘In Suriname zat ik op een meisjesschool. Dus je had jongensscholen en meisjesscholen in Suriname. De school heette de Bernadette School, het was een strenge, katholieke school. We moesten iedere ochtend bidden voordat we begonnen en ook weer voordat we naar huis gingen. Wat het me heeft meegegeven is discipline. Dat is dat je goed kan volhouden. Ik heb heel veel discipline geleerd.’

Waarom bent u naar Nederland gekomen?
‘Suriname was een kolonie van Nederland, dat betekent dat Nederland de baas was over Suriname. Toen Suriname onafhankelijk werd van Nederland waren mijn ouders een beetje bang dat er rellen zouden ontstaan. Er waren daar namelijk twee grote bevolkingsgroepen daar; de Hindoestanen en de Creolen. En ze dachten dat de mensen met elkaar zouden gaan vechten. En in Nederland was het veilig, dus toen heeft de helft van de bevolking van Suriname ervoor gekozen om hier naartoe te komen. Ook mijn ouders kozen om naar Nederland te gaan. Dus ik ben eigenlijk gekomen toen bijna de helft van de Surinaamse bevolking hier naartoe kwam. En daarna ben ik hier gebleven en ben ik verder naar school gegaan en heb ik gewerkt.’

Wilt u terug naar Suriname?
‘Ja, ik ben ook teruggegaan toen ik veertig was. En ik was toen zo blij dat ik in het land was waar ik geboren ben. Ik heb het gekend tot mijn dertiende. Het was een paradijs voor mij. Toen ben ik daar zeven jaar gebleven. Ik kon werken en heb hele leuke dingen gedaan. Maar ik ben toch weer teruggekomen, want ik merkte dat ik heel Hollands was geworden. Dus ik was wel Surinaams geboren. Maar in mijn denken en doen, was ik helemaal Nederlands. Op een gegeven moment begon ik Amsterdam te missen, waar ik ook mijn hele leven geleefd had. En toen kwam ik terug, dat is nu acht jaar geleden.’

Wat vond u van Nederland toen u net hier was?
‘Ik vond het heel spannend. Ik was dertien jaar, nog beste jong. Ja, ik vond het heel spannend. Een hele andere cultuur, hele andere mensen. We kwamen in de Bijlmer te wonen. En toen hadden we hier ook weer heel veel Surinamers om ons heen. Ik leefde in twee werelden; in mijn Surinaamse wereld en in mijn Nederlandse wereld. En in die twee werelden, daar bewoog ik in. Ik ging soms mee met het ene en dan weer mee met de andere. Dus ik moest me steeds aanpassen.’

Wat vond u van het eten in Nederland?
‘Het was heel anders dan in Suriname. Je weet dat wij Surinamers een hele lekkere keuken hebben, hè? Je hebt Hindoestaans eten, je hebt Javaans eten, je hebt Afrikaans eten, je hebt echt Chinees, je hebt heel veel soorten eten. Dus Surinaams eten is heel lekker. Aan Nederlands eten moest ik echt wennen. Maar omdat ik met mijn hele familie hier was, at ik nog veel Surinaams. Pas later ging ik Nederlands eten ontdekken.’