Op hun school, Het Karregat in Eindhoven, bereiden Jesse, Inez en Vera het interview voor. Gabi Lodewijks (45 jaar) komt zelf naar Het Karregat. In de koffiekamer halen de kinderen thee voor haar en daarna lopen ze samen naar de directeurskamer om haar te interviewen. Ze vertelt dat ze in 2010 van Brazilië naar Nederland is gekomen voor haar grote liefde.
Hoe was het in Brazilië?
‘Brazilië is een heel mooi en groot land. Ik had daar veel vriendinnen, familie en werk. Ik kende de weg en voelde me daar thuis. We leven daar heel veel buiten en voelen ons erg betrokken bij anderen.
In mijn jongere jaren heb ik het moeilijk gehad omdat mijn moeder overleed toen ik 9 jaar was. Zij was toen 44 jaar. We hadden een auto-ongeluk en daarna kreeg mijn moeder complicaties na een operatie en stierf. Daarna heb ik een moeilijke tijd gehad. Mijn vader was arts en werkte veel en daarom hadden we een oppas. Mensen in onze omgeving hebben ons veel gesteund, we waren met iedereen erg hecht. Mijn oudste zus was voor mij als een moeder en gaf mij veel steun en de liefde die ik nodig had.
Ik heb haar dood verwerkt door een jaar naar Japan te gaan om te studeren. Ik leerde hier hoe ik voor mezelf kon zorgen en het was voor mij ook een andere land, andere sfeer, andere cultuur en een nieuwe uitdaging waar ik mij mee bezig kon houden. Maar het verdriet heb ik nooit kunnen verwerken, het gemis van verlies van je moeder of ouder zal altijd blijven.
Op mijn dertigste besloot ik naar Nederland te komen vanwege de liefde. Dat is nu ongeveer 15 jaar geleden.’
Hoe leerde u uw man kennen?
‘Ik leerde mijn man kennen in 2006 op een feestje. Hij droeg een hele lelijke blouse met oranje bloemen. We maakten grapjes en raakten aan de praat. Uiteindelijk werd hij mijn man.
In 2010 besloten we samen naar Nederland te verhuizen. Voor mijn man was het moeilijk om in Brazilië te wonen, omdat de cultuur anders is en mensen zich niet altijd aan de afspraken houden. In Brazilië gebeurt het vaak dat je lang moet wachten op een afspraak. Soms bestaat een afspraak daar bijna niet, bijvoorbeeld bij de dokter.
We hadden een restaurant, maar daar werd veel gestolen. We werden meerdere keren bestolen en mijn man wilde zo niet verder. Daarom zijn we naar Nederland gekomen. Ik moest in Brazilië een inburgeringscursus voor de Nederlandse taal doen.
Tijdens het examen zei ik losse Nederlandse woorden, terwijl ik eigenlijk geen Nederlands sprak. Ik was verbaasd dat ik toch werd toegelaten.’
Hoe heeft u Nederlands geleerd?
‘Dat ging op een bijzondere manier. Mijn dochter ging naar een Wereldwijzer-school om Nederlands te leren. Toen kreeg ik de kans om daar ook Nederlands te leren. Ik leerde de taal samen met kinderen van 6 tot 9 jaar uit andere landen. Dat hielp mij heel erg.’
Denkt u nog veel aan uw land?
‘Ja, heel veel. Ik werk ook veel met Braziliaanse vrouwen en thuis kook ik Braziliaans eten. Dat zorgt ervoor dat ik me verbonden blijf voelen met mijn land. Ik mis het weer en de warmte. In Brazilië leef je veel buiten: ontbijten, lunchen en samen zijn. Mensen zijn daar vrolijker.’
Aankomst in mijn buurt
Oorlog in mijn Buurt
Aankomst in mijn buurt
Heb je een vraag aan ons? Wilt u meedoen als verteller, als basisschool, of een bijdrage leveren door een interview te begeleiden? Neem contact op, we helpen graag verder.