‘Ik dacht dat Nederland een paradijs zou zijn, goedkoop en mooi’

Afifa Tadmine stelt zich voor als ze allemaal aan tafel zitten. ‘Ik ben in Marokko geboren en ben nu 74 jaar.’ Buglem, Susie, Dehlia en Puck van basisschool de Pinksterbloem in Amsterdam interviewen haar over haar leven in Marokko en haar komst naar Nederland. Als les geeft ze de kinderen mee: als je problemen hebt, blijf niet stil, ga naar je moeder of naar je juf. Als je toch struikelt, sta dan op.

Waarom bent u naar Nederland gekomen?
‘Ik ben in Marokko getrouwd met een man die in Nederland werkte, daarom ben ik hier in 1974 terechtgekomen, een soort gezinshereniging. Ik was toen 22 jaar. Het was heel spannend, alles was nieuw. Ik ging met het vliegtuig en dat was voor het eerst. Ik dacht dat Nederland een paradijs zou zijn, goedkoop en mooi. Maar dat was niet zo. In het begin had ik ontzettend veel heimwee. Ik had mijn ouders en mijn broers achtergelaten en ik miste vooral mijn moeder. Ik moest van mijn man thuisblijven en dat was erg eenzaam. Na zeven jaar ben ik van hem gescheiden. Daarna ben ik nog een keer getrouwd en heb ik twee dochters gekregen. Ik heb ook een kleindochter. Ik ben nu wel helemaal gewend in Nederland.’

Wat was het leukste van Nederland?
‘Wat ik heel bijzonder aan Nederland vond, was dat het ontzettend groen was en dat alle dieren rondliepen zonder herder. Dat was ik niet gewend in Marokko. De mensen waren erg aardig en gastvrij.’

Bent u wel eens teruggeweest in Marokko?
‘Ja, ik ging eigenlijk elk jaar terug, vooral om mijn moeder te bezoeken. Zij heeft me verteld dat ik moest gaan studeren en niet in Marokko moest blijven. Mijn moeder was erg ziek, maar ze was bang dat als zij kwam te overlijden ik het hele huishouden zou moeten doen. Dat wilde zij niet. Ik ben toen teruggegaan naar Nederland waar ik als schoonmaakster heb gewerkt. Later ben ik gaan studeren. Toen ik een jaar of 40 was, besloot ik een hoofddoek te gaan dragen. Dat is niet gedwongen, maar dat wilde ik zelf.’

Mist u iets van Marokko?
‘Eigenlijk heb ik de Marokkaanse cultuur meegenomen. Ik pas het aan de Nederlandse cultuur aan. Ik lijk wel wat op mijn moeder, zij was soepel en ik mocht veel van haar. Mijn vader was streng. Ik mocht niet naar de film, maar ik moest borduren. Daarmee verdiende ik wat geld.’