‘Ik ben hier al zo lang dat ik me meer Nederlander dan Marokkaan voel’

Met kriebels in de buik vertrekken Daan, Jur, Anique en Hidaya in de ochtend vanaf basisschool Strijp Dorp in Eindhoven naar het huis van ElHoussine Hamoumi. Zenuwachtig maar enthousiast staan ze voor zijn deur. Meneer Hamoumi is 51 jaar oud en geboren in het kleine dorp Taourirt, ook wel ‘de heuvel’ genoemd in de Berberse taal in Marokko. In de gang verwelkomt hij de kinderen hartelijk en biedt pantoffels aan om het ze zo comfortabel mogelijk te maken in zijn huis. Op tafel liggen, heel warm en gastvrij, stroopwafels en speculaas klaar voor het gezelschap.

Waarom zijn jullie met heel jullie gezin naar Nederland gekomen?
‘We kwamen naar Nederland omdat mijn broer ernstig ziek was en medische hulp nodig had die in Marokko niet beschikbaar was. Mijn vader besloot toen om met het gezin naar Nederland te gaan. Ons hele gezin reisde met het vliegtuig naar Nederland. Mijn vader kreeg meteen werk bij een metaalbedrijf van Voorden, dat enorme scheepspropellers maakte van soms 3 tot 5 meter, die hij op maat sneed. Hij heeft daar gewerkt tot zijn pensioen. Gelukkig is mijn broer in Nederland weer beter geworden.’

Wat mist u het meeste uit Marokko?
‘’Ik mis vooral mijn familie die daar nog woont, het lekkere eten en het mooie weer. Ik reis regelmatig terug naar Marokko. Met de auto is het een lange reis van meer dan 2000 kilometer, ongeveer twee dagen, wat zwaar kan zijn, vooral met kleine kinderen. Onderweg maken we wel picknicks en stoppen wij even om te rusten, maar met het vliegtuig gaat het veel sneller en gemakkelijker: binnen drie uur ben je in Marokko, zoals afgelopen zomer.

Wat deed u extra om u thuis te voelen in Nederland?- Jur
‘Ik deed vooral mijn best op school en leerde de taal goed. Er waren toen geen inburgeringscursussen, maar omdat ik jong was, leerde ik snel en voelde ik me sneller thuis in Nederland. Ik ben al zo lang in Nederland dat ik me meer Nederlander dan Marokkaan voel.’

Hoe vond u het om te verhuizen?
‘Ik was 5 jaar oud toen ik naar Nederland kwam. Het was niet mijn keuze, maar als klein jongetje moest ik me aanpassen aan een compleet nieuwe wereld. Voor mij was het een groot avontuur: een jongen uit een klein dorp in het oosten van Marokko die met het vliegtuig naar een onbekend land ging. Alles leek vreemd: de cultuur, de taal en de stad Zaltbommel. Gelukkig was ik jong, waardoor ik veel kon opnemen en leren.’

Wat doet u voor werk?
‘Ik ben ingenieur en ontwerp hoogspanningsinstallaties die stroom leveren aan steden in Nederland. Momenteel werk ik bij TenneT.’

Hoe was het om het enige Marokkaanse gezin te zijn in Zaltbommel?
‘Het was soms eenzaam. Pas na vijf jaar kwamen er meer Marokkaanse gezinnen bij. Het eerste jaar was vooral wennen, omdat ik de taal nog niet kende. Maar ik leerde snel en was gelukkig nog jong, om de taal te leren zonder taalachterstand. Alles voelde anders dan in Marokko: de mensen, de cultuur en de taal. Dat maakte het spannend.’

Deed u vroeger aan sport?
‘Vroeger heb ik veel getennist en tafeltennis gespeeld. Sinds 1994 speel ik zaalvoetbal.’

Naar welke middelbare school ging u?
‘Ik ben in Marokko geboren en toen ik in 1979 naar Nederland kwam, begon ik op de basisschool. Later ging ik naar het Cambium College en volgde VWO-Atheneum. Daarna studeerde ik elektrotechniek aan de Technische Universiteit Eindhoven. Mijn studententijd was een van de mooiste periodes van mijn leven. Dat ik in Eindhoven ben blijven wonen, zegt genoeg. In 1998 studeerde ik af als elektrotechnisch ingenieur en begon ik een brede carrière.’

Als het kon, zou u dan in Nederland blijven of naar Marokko willen gaan?
‘Na mijn pensioen wil ik misschien vaker naar Marokko, maar nu blijf ik bij mijn kinderen in Nederland.’