‘Iedereen was wit en had lange neuzen’

Shannelle, Natalie, Teyana en Nore uit groep 7A van OBS Wereldwijs in Amsterdam Zuidoost ontvangen meneer Ronoastro op school. Hij woont vlak naast de school en kan tussen zijn werk door tijd maken om even langs te komen, want hij heeft een drukke baan. Zijn eigen kinderen zijn nu in de twintig, maar hebben ook hier op school gezeten, dus hij vindt het leuk om de school weer even te zien.

Hoe lang heeft u in Suriname gewoond?
‘Ik was negen toen ik naar Nederland kwam. Dat was het jaar 1975, het jaar dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Suriname was van Nederland en toen ineens niet meer, maar mijn ouders wilden Nederlander blijven. Daarom zijn ze naar Nederland verhuisd. We kwamen met het vliegtuig. Dat ging zonder tussenstop van Suriname naar Nederland. Het was negen uur vliegen.’

Wat vindt u van Nederland?
‘Leuk. Als kind leerde ik hier schaatsen en rolschaatsen, dat had je niet in Suriname. En ik ging hier fietsen. Wat ik ook fijn vind, is hoe de mensen zich gedragen. In Suriname is het ’t recht van de sterkste. Daar wacht men bijvoorbeeld niet in de rij, maar dan gaan ze naar voren dringen. Hier behandelt iedereen elkaar netjes en met respect. Suriname is wel een mooi land, maar je hebt daar niet zoveel mogelijkheden. Het land zelf is erg corrupt, dus je komt niet vooruit. Corrupt is dat je heel veel moet betalen om dingen voor elkaar te krijgen. Of mensen doen veel illegaal. Hier heb je dat niet, je hoeft niet te wachten of mensen te kennen om dingen voor elkaar te krijgen, hier ga je gewoon naar de balie en je wordt geholpen.’

Wat vindt u van het Nederlandse eten?
‘Slecht, want Nederland heeft geen kookcultuur. Patat, bal gehakt en verder koken ze alleen maar, ze gebruiken geen verschillende methodes, zoals wij hebben. Het enige wat ik wel lekker vind is andijvie stampot met een klein beetje sambal.’

Zijn uw ouders ook Surinaams?
‘Ja, die zijn daar geboren. Ook de vader van mijn moeder is daar geboren en de vader van mijn vader is uit Indonesië naar Suriname toe gegaan. Hij was een contractarbeider voor vijf jaar. Dat betekent dat hij vijf jaar zou gaan werken op plantages in Suriname en daarna weer terug naar Indonesië zou gaan. Maar toen werden ze genept door kapitein Wessels. Die heeft al het geld meegenomen en het goud en is naar Nederland teruggevaren, daarom kon mijn opa niet terugkeren naar Indonesië.’

Toen u voor het eerst in Nederland kwam, wat was uw eerste indruk?
‘Iedereen was wit en had lange neuzen. Ik vond iedereen lelijk en het water rook naar chloor. Maar ik ben nu wel gewend, ik ben uiteindelijk wel met een Javaans-Surinaamse vrouw getrouwd. Zo ging ik toch een beetje terug naar mijn wortels, maar we hebben elkaar hier in Nederland ontmoet en we hebben hier kinderen gekregen. Mijn kinderen hebben ook op deze school gezeten. We zijn gewoon Nederlands. Ik verdien hier mijn brood, ik ben inspecteur bouw en gebruik. Ik inspecteer winkels en horeca.’