Mammoudou, Jihan en Israe ontmoeten Raymond Chin Kwie Joe in de lerarenkamer van hun school, basisschool De Schelp in Eindhoven. Meneer Chin Kwie Joe (1962) is in Suriname geboren en gaat ze wat vertellen over het leven in Suriname en over zijn afkomst. In 1982 kwam hij naar Nederland. Zijn Franse voornaam hebben zijn ouders hem gegeven omdat zij Frankrijk een belangrijk en sjiek land vonden.
Hoe komt het dat uw familie in Suriname terechtkwam?
‘Dat komt door mijn opa. Hij kwam rond 1912 vanuit Kanton, in China, naar Suriname om te werken. Zijn oom, die al in Suriname was, had gezegd dat mijn opa ook daarheen moest komen. En als je familie zei dat je moest gaan, dan ging je! Op dat moment was er in China een burgeroorlog aan de gang. Mijn opa ging werken in een klein winkeltje op een groot landgoed van zijn oom, die eerder al als contractarbeider uit China was gekomen. Contractarbeiders werkten heel hard voor weinig geld en hadden vaak een moeilijk leven. Mijn andere opa komt wel uit Suriname, en hij is met een Nederlandse vrouw getrouwd. Hij had haar leren kennen toen hij in Eindhoven op de Philips-school studeerde.’
Wat vond u het leukst van uw jeugd in Suriname?
‘Ik hield heel erg van de vrijheid, je kon overal gaan en staan, met iedereen een praatje maken. Wij waren veel buiten en ik ging vaak met mijn hond Bello aan de wandel. Ook speelde ik veel met andere kinderen, bijvoorbeeld tikspelletjes op school. Maar we haalden ook kattenkwaad uit, zoals fruit plukken bij de buurman. En we gingen soms vissen, maar het fijnste was de vrijheid!’
Kunt u iets vertellen over het eten in Suriname?
‘In Suriname is eten heel belangrijk, de mensen zijn er veel mee bezig. Samen koken en eten is een sociaal gebeuren. Als wij als kind uit school kwamen, riepen wij: ‘Wat eten wij vandaag?’ In Suriname wonen mensen van verschillende bevolkingsgroepen, zoals Chinezen, Indiërs, Javanen, Joden, Creolen. Daardoor zijn er veel verschillende eetculturen. Veel Chinezen hadden een winkel en werden ‘Oom Chinees’ genoemd. Je kon er vruchten op zuur kopen. Soms kregen wij als kind een paar centen en dan kochten we een zakje cassave, vergelijkbaar met de Nederlandse friet. Als er iemand op bezoek komt, vraag je niet ‘hoe is het?’, maar ‘heb je al gegeten?’. Ook chocolade komt uit Suriname, er is zelfs een merk, Kwatta, vernoemd naar een Surinaamse plantage.’
Oorlog in mijn Buurt
Oorlog in mijn Buurt
Koloniale sporen in mijn buurt
Heb je een vraag aan ons? Wilt u meedoen als verteller, als basisschool, of een bijdrage leveren door een interview te begeleiden? Neem contact op, we helpen graag verder.