Een oma in een Porsche vind ik raar

De kinderen hebben afgesproken met Aicha Hafida in buurtcentrum De Meevaart in Amsterdam-Oost. Mevrouw Hafida woont zelf ook al jarenlang in Oost. Vroeger woonde ze in het centrum, maar dat vond ze maar saai. Oost is volgens haar veel gezelliger. Later, in het interview, vertelt ze over de soera’s, verzen uit de Koran, die ze van haar moeder leerde. De jongens blijken ze ook te kennen. Hun moeders zeggen die soms op voor het slapen gaan zodat de kinderen rustig worden…

Waar komt u vandaan?
‘Ik ben opgegroeid in Beni Mellal in Marokko. Mijn vader was boer en mijn moeder was huisvrouw. Ze kregen negen kinderen, van wie er nu vijf nog in leven zijn. Het was gezellig bij ons thuis. We waren tevreden met wat we hadden. Meisjes gingen niet naar school en ook niet naar de moskee. In het dorp waar mijn moeder vandaan kwam, wel. Zij heeft de Koranschool afgemaakt en kon heel de Koran opzeggen. Ze leerde ons soera’s. Ik ken er nog wel een paar.’

Waarom bent u naar Nederland gekomen?
‘Ik was 16 jaar toen ik met mijn man naar Nederland kwam. Hij woonde al hier. Mijn ouders, broers en zusjes waren verdrietig dat ik vertrok. Ik zie nog mijn vaders verdriet, die zijn dochter zag vertrekken naar een land dat hij niet kende. Met het vliegtuig vloog ik naar Nederland… eng, maar ook leuk. Ik droeg die dag een lange broek, een blouse en djellaba en ik had nog lange haren. Geen hoofddoek, die ben ik pas 13 jaar later gaan dragen. Het was voorjaar en de zon scheen toen ik aankwam. Ik sprak geen woord Nederlands, alleen Marokkaans. Later heb ik door cursussen de taal geleerd. Nu ben ik tolk en vertaal voor patiënten en artsen in het ziekenhuis, voor ouders op school en bij de rechtbank.’

Wat vindt u leuk om te doen?
‘Ik hou van auto’s. Toen ik 29 was, heb ik mijn rijbewijs gehaald. Ik had gehoord dat Marokkaanse vrouwen hun rijbewijs nooit in een keer halen. Daarom deed ik extra mijn best en lukte het meteen. Ik heb nu een kleine Toyota, maar vroeger hadden we een Mercedesbusje. Daar kon alles en iedereen in en zo reden we dan naar Marokko voor vakantie. We hebben wel eens pech gehad onderweg. In Spanje ging de waterpomp kapot. Iemand heeft ons toen naar de veerboot gesleept. Aan de overkant, in Marokko, werd de waterpomp gemaakt en vervolgens moesten we nog twee uur rijden naar Beni Mellal. Het liefst zou ik trouwens een Volkswagen Touareg willen hebben, zo’n jeep four-wheel-drive, om door de Sahara te crossen. Ik zou ook wel motor willen rijden. Of ik ook een Porsche wil? Nee, een oma in een Porsche vind ik raar.’