Ger de Wind woont op een mooie verbouwde boerderij in Knegsel en kwam speciaal voor het interview naar de Trudoschool in Einhoven. Daar vertelt hij aan Soufian, Maude en Kymani over wat zijn familie heeft meegemaakt in de Tweede Werekldoorlog. De twee boeken die hij schreef, liggen tijdens het gesprek op tafel.
Wat herinnert u zich nog van de oorlog?
‘Omdat mijn vader Joods was, was het een spannende tijd. Mijn vader was heel bang, al werden Joden die met katholieke vrouwen getrouwd waren niet opgehaald. Na een protest in 1942 van bisschoppen en dominees tegen het weghalen van Joden, werden de Duitsers zo boos dat ze tijdelijk ook mensen zoals mijn vader ophaalden.
Elke keer als er een Duitser in de buurt was, vluchtte mijn vader via een gat in de heg naar de achterbuurman. Ik begreep toen niet wat er aan de hand was. Ik herinner me uit die tijd de vliegtuigen, de bommenwerpers. Iedere dag weer. De Amerikanen vlogen overdag en de Engelsen ‘s nachts. Ik weet niet waarom dat zo was. Overdag vliegen was veel gevaarlijker; dan konden de luchtkanonnen je makkelijker vinden. Maar de Amerikanen zeiden nergens bang voor te zijn. Een keer heb ik gezien hoe een Engelse bommenwerper pal achter ons huis, achter de Van Arskerk, in de wei neerstortte. En natuurlijk herinner ik me het bombardement op Eindhoven toen we net dag bevrijd waren. De stad stond vol tanks en kanonnen. Dat was het ergste bombardement dat wij gehad hebben door de Duitsers. Mijn ouders, zus en ik zijn toen de bossen ingevlucht. Mijn vader was bang dat hij een dag na de oorlog alsnog dood zou gaan, terwijl hij de oorlog juist had overleefd.’
Bent u naast uw familie ook vrienden verloren in de oorlog?
‘In mijn klas zat Fransje, een klein Joods jongetje. Hij liep altijd tussen ons in naar school. Onderweg maakten we ruzie met de kinderen van een katholieke school. Ze gooiden stenen naar ons en wij gooiden ook stenen terug. Op een dag was Fransje niet op school. Bij zijn huis stonden mensen te huilen; ze vertelden dat de hele familie dood was. Ze waren in een kamer gaan zitten en hadden het gas aangezet. Uit angst voor wat er zou gebeuren. En terecht, want die Duitsers hadden hen vast en zeker veel kwaad gedaan. Wij kinderen begrepen toen helemaal niet wat er gebeurde. Ik was pas acht. Er liggen struikelstenen voor hun huis aan de Musschenbroekstraat. Het adres erop is Wassenaar, waar de grootouders woonden en waar ze zijn gestorven.
Ik had ook een vriend met een vader die bij de NSB zat. Mijn ouders wilden eigenlijk niet dat ik met die jongen speelde. Ik snapte dat niet. Toen de oorlog voorbij was werd zijn vader gearresteerd.’
Wat is er met uw Joodse familie gebeurd?
‘Daarover hoorde ik pas ver na de oorlog. Mijn vader kwam uit Amsterdam en daar woonden heel veel Joden. Mijn opa en oma en mijn oom Gideon en zijn gezin zijn als eerste weggehaald. Zij waren in de Portugese Synagoge getrouwd en hun namen stonden daar geregistreerd. De Duitsers konden hen zo makkelijk vinden. Mijn tante en mijn nichtje zijn meteen in Auschwitz vermoord. Oom Gideon is later, vlak nadat mijn opa en oma, zijn ouders, daar aankwamen en vermoord werden.’
Hoe zag de buurt er toen uit?
‘Aan de Boschdijk was een buurtcafé. In de oorlog dachten ze daar leuk geld te verdienen aan de Duitsers. Ze hebben het café toen ‘Waldeslust’ – plezier in het bos betekent dat – genoemd. En ja, Duitsers gingen daar bier drinken. Toen we bevrijd werden kwamen de Amerikanen bij Son met parachutes naar beneden. Vanaf daar bevrijden ze via het dorp Acht Eindhoven en kwamen zo ook langs Waldeslust. Daar lag een zwaargewonde Duitse soldaat op de stoep. Bewoners wilden hem uit wraak doden. Mijn vader heeft hem beschermd en naar het ziekenhuis gekregen. Hij heeft de oorlog overleefd en nadien hebben we nog contact met hem gehad. Hij was gered door een Joodse man, mijn vader.
Dit soort verhalen raak je nooit meer kwijt. Ik ben nu 88 en dat zal ook niet meer gebeuren. Daarom heb ik ook twee boeken geschreven. De een heet ‘Weemoedige en boze verhalen van een oude man’ en gaat over mijn familie, waaronder het leed dat ze in de oorlog hebben meegemaakt. Het andere heet ‘Aangrijpende oorlogsverhalen uit Eindhoven en de rest van de wereld’ en vertelt het aangrijpende verhaal over mijn Joodse familie in Amsterdam waarvan een groot gedeelte is vermoord in Auschwitz.’
