Wij zijn Prashant, Badr, Ferhan en Nouria. Wij hebben het indrukwekkende verhaal van Hans van ’t Veer gehoord over de Tweede Wereldoorlog. Hij was thuis tijdens het bombardement in 1943 en kon dankzij het werk van zijn vader voldoende eten tijdens de Hongerwinter.
Hoe overleefde u de Hongerwinter?
“Mijn vader was slager. De Duitsers gaven hem eens in de maand oorlogsvlees. Het werd op maandagochtend gebracht, mensen konden het dan kopen met extra voedselbonnen. Alles wat over was, werd weer opgehaald door de Duitsers. Mijn vader ‘jatte’ vlees en vet voordat hij het teruggaf aan de Duitsers. Met dat vlees en vet hadden we wel drie of vier keer in de week een goede maaltijd. Zo heb ik nooit honger gehad, in tegenstelling tot veel andere mensen. Mijn ouders hadden soms acht mensen aan tafel zitten, die ze te eten gaven. Ik herinner me dat ik in die tijd ook zag hoe overleden mensen weggebracht werden op karren. Waar ze heen gingen weet ik niet, door de kou was de grond te hard om de lichamen te begraven.”
Wat merkte u van het bombardement in 1943?
“Het luchtalarm ging en dat betekende dat we binnen moesten zijn. Ik was gelukkig al binnen. Mijn moeder pakte mij vast, we hoorden vliegtuigen overkomen. Mijn vader stond in de winkel en is in een kast onder de trap gekropen, er werd altijd gezegd dat de trap bleef hangen bij een bombardement. Alle drie hebben we het overleefd. Dat is het enige bombardement dat ik heb meegemaakt en eigenlijk ook het moment dat ik echt besefte dat het oorlog was. Een paar weken later is de Fokkerfabriek nog gebombardeerd, maar toen was ik in Bussum bij familie. Daar was ik naartoe gestuurd door mijn ouders, omdat de huizen in de straat en buurt opgeknapt moesten worden.”
Heeft u ook leuke herinneringen aan de oorlog?
“Ik heb niet geleden in de oorlog. En het klinkt gek, maar ik heb goede herinneringen aan de huizen die na het bombardement kapot waren. Met mijn vriendjes gingen we afbreken wat nog overeind stond. Na het bombardement waren er kraters in de buurt, die door de bommen waren veroorzaakt. Het regende veel en ik ging zwemmen in die kraters. De diepe kuilen zaten vol met vies water, er zwommen ook ratten in. Leuk was ook de Bevrijding. Het was een groot feest. Iedereen probeerde weer werk te vinden of ging weer werken. Mijn ouders en ik waren optimistisch dat alles weer goed zou komen en dat is boven wonder ook gebeurd.”
