Harry Sablerolle zat tijdens het bombardement van 1943 in de Ritakerk, net als veel andere kinderen uit Noord. Voor het bombardement was hij nooit bang. Maar hij vertelt ons dat hij nu altijd schrikt van elke harde knal.
Wat gebeurde er toen de kerk werd gebombardeerd?
“De heilige mis was net afgelopen, toen het luchtalarm afging. We mochten de kerk daarom niet uit. De pastoor was aan het bidden en wij deden met z’n allen mee. Ineens hoorde ik een verschrikkelijk hard gegier en zag ik dat de gebrandschilderde ramen achter het altaar in stukken vlogen. Uit reflex heb ik mijn hoofd onder het bankje voor me gestoken, en toen ik weer opkeek was het helemaal donker. Het enige wat ik hoorde was gekrijs en gegil. Overal lag puin. Ik kroop over het puin de kerk uit en rende naar huis. Mijn broer was misdienaar, maar had net die dag de opdracht van mijn moeder gekregen om suiker te halen bij de Jamin. Als hij wel gewoon in de kerk was geweest, had hij net als altijd bij het altaar gestaan. Dan was hij waarschijnlijk dood geweest.”
We zien dat er iets met uw pink is. Heeft u uw pink bij het bombardement verwond?
“Nee, dat gebeurde pas iets later. Na het bombardement werden kinderen uit Amsterdam-Noord uit veiligheid naar omliggende dorpen gebracht. Ik ging naar Lutjebroek. Vanaf de straat moest je altijd een slootje oversteken om bij het huis te komen. In Lutjebroek gingen we ook regelmatig varen met een bootje en dan speelden we aan boord spelletjes. Een keer kwam ik tijdens zo’n spelletje met mijn vingers klem te zitten tussen de boot en een stenen wal. Ik ben achter op de fiets bij de koster naar Enkhuizen gegaan, en daar moest ik worden geopereerd.”
Was u bang voor nieuwe bombardementen?
“Ik was heel bang. Voordat de Ritakerk werd gebombardeerd, ging ik bij een luchtalarm nooit de schuilkelder in. In plaats daarvan ging ik met mijn vriendjes bovenop de schuilkelder naar de vliegtuigen kijken. Nou, na dat bombardement wist ik wel beter. Mijn huis aan de Meeuwenlaan stond vlak bij een aantal fabrieken, dus ik was doodsbang dat de geallieerden daar zouden gaan bombarderen en ons huis zouden raken. Ik schrik me nog steeds wezenloos als ik een harde knal hoor.”
Bekijk ook de video van dit interview
