Erfgoeddrager: Elfi

‘Wij moesten voor wat reuring zorgen.’

Miep Stoel is 17 en zit op de kweekschool als de oorlog begint. Zij en haar familie moeten hun huis aan de Nieboerweg verlaten door de bouw van de Atlantikwall. Ze mogen hun spullen niet meenemen van de Duitsers, maar het nieuwe huis waar ze intrekken aan de Thorbeckelaan is nog volledig gemeubileerd van de vorige bewoners.

Heeft u de hele oorlog op de Nieboerweg gewoond?
De hele wijk moest ontruimd worden. Het kustgebied moest leeg omdat de Duitsers tegen de Engelsen wilden vechten. Toen zijn wij ook geëvacueerd. Het was verschrikkelijk om het huis te moeten verlaten, want je mocht niets meenemen. We deden het stiekem toch hoor, maar je moest alles achterlaten van de moffen. De kostbaarste dingen hebben we wel meegenomen: schoolboeken en ik denk dat mijn vader schilderijen van oom Simon, Simon de Heer wel heeft meegenomen. De rest van de spullen hebben we onder de grond gestopt. Mijn vader heeft een luik gebouwd en alles begraven. Stapels boeken hadden we. Toen zijn we in een huis aan de Thorbeckelaan gaan wonen. Het nummer weet ik niet meer. Al het meubilair stond daar nog, want het huis was ontruimd door de Duitsers en die mensen moesten alles achterlaten.

Heeft u veel geleden door de hongerwinter?
Ik heb heel erg geboft. In de Appelstraat woonde een gezin en die hadden wat ondergedoken jongens. Daar moesten wat mensen in en uit lopen, omdat de buren anders zouden denken ‘wat gek dat we daar zo’n lawaai horen maar we zien niemand’. We moesten dus voor wat reuring zorgen. Daar ben ik onder anderen ook bij geweest. Het voordeel was dat er ook op één of andere manier eten werd binnen gehaald voor die ondergedoken jongens. En daar mocht ik een beetje van mee-eten.

Wat vond u het moeilijkste tijdens de oorlog?
Ik was verloofd met een medisch student, maar die werd door de moffen meegenomen naar Duitsland, waar hij in ziekenhuizen moest werken. Dat was heel erg. Daar was niets aan te doen, want al zijn Duitse leeftijdgenoten zaten in dienst, waardoor ze in Duitsland een tekort aan medische verzorging hadden. Daarom hebben ze studenten uit Nederland verplicht in Duitsland te werken en hij moest ook. Na de oorlog verbrak hij de verloving.

 

Contact


Heb je een vraag aan ons? Wilt u meedoen als verteller, als basisschool, of een bijdrage leveren door een interview te begeleiden? Neem contact op, we helpen graag verder.

Christine: +31 6 816 834 18

NL41 TRIO 0254 753892