Erfgoeddrager: Azhar

‘Nu heeft mijn vader eindelijk een eigen stoel’

Wij hebben meneer Jan Willem Ittmann geïnterviewd vlakbij het monument Rozenoord in het Amstelpark. Meneer Ittmann was vier maanden oud toen zijn vader, Cesar Willem Ittman aan het eind van de oorlog als verzetsstrijder gefusilleerd werd door de Duitse bezettingsmacht in Amsterdam. Hij groeide op zonder vader. Met zijn moeder heeft hij niet kunnen praten over de oorlog.

Wat voor een man was uw vader?
“Ik heb mijn vader eigenlijk nooit leren kennen. Ik was vier maanden oud toen hij gefusilleerd werd. Tijdens de oorlog vertelde mijn vader niks aan mijn moeder over zijn werk in het verzet, om haar en ons in bescherming te nemen. Na de oorlog was het verdriet bij mijn moeder zó groot, dat we er thuis nooit over spraken. Behalve op 4 mei, want dan herdenk je de doden. Op 4 mei was het altijd een hel bij ons thuis. Alleen maar verdriet. Daarom heb ik mijn moeder ook nooit naar mijn vader gevraagd, ik wilde niet nog meer verdriet bij haar losmaken. Pas lang na de oorlog, toen schrijver Geert Mak een boek uitbracht over de erebegraafplaats in Bloemendaal waar mijn vader begraven ligt, ben ik meer over hem te weten gekomen. Over wat hij deed in het verzet, hoe hij als arts mensen hielp en hoe hij door een ander in het verzet verraden is.”

Hoe was het om zonder vader op te groeien?
“Eerst wist ik niet beter. Ik was gewoon met m’n broer en m’n moeder. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik mijn vader miste. Toen ik zelf kinderen kreeg, werd ik opeens onzeker. Ben ik wel een goede vader? Ben ik te streng? Ben ik te slap? Ik heb geen voorbeeld gehad, dus ik weet niet hoe een vader zich gedraagt. En nu heb ik kleinkinderen en weet ik weer niet hoe je een goede opa bent. De hele ellende opnieuw. Tegenwoordig denk ik vaker aan mijn vader dan vroeger. Ik zou wel willen weten hoe hij was. Lijk ik op hem? Zijn laatste foto is van een half jaar voordat hij werd neergeschoten, 30 jaar oud. In mijn hoofd is hij nooit ouder geworden. Ik ben nu zelf twee keer zo oud, dat voelt heel vreemd.”

Wat betekent het oorlogsmonument voor u?
“Toen ik vier was verhuisden we van de Bos en Lommerweg naar de Churchilllaan.  Dat huis was ingericht zonder een plek voor mijn vader. Nu, bij dit monument, heeft mijn vader eindelijk weer een eigen stoel. Ik vind ook dat je op die stoel moet gaan zitten. Ik heb op mijn vaders stoel gezeten, mijn kleinkinderen hebben erop gezeten. Mijn vader ligt in Bloemendaal begraven. Daar ben ik maar een keer geweest. Die plek is voor mij minder belangrijk dan de plek waar hij gefusilleerd is. Omdat ik me juist daar met hem kan identificeren. Hoe zou ik me voelen als ik daar stond?”

 

oorlog in mijn buurt, interview met broers Ittmans, 25 januari 2016, foto: Katrien Mulder

 

Contact


Heb je een vraag aan ons? Wilt u meedoen als verteller, als basisschool, of een bijdrage leveren door een interview te begeleiden? Neem contact op, we helpen graag verder.

Christine: +31 6 816 834 18

NL41 TRIO 0254 753892