“Wat een mooi, luxe huis heeft u!”, roepen Fara, Arya en Rommayssa van de IJpleinschool in Noord enthousiast als ze de flat van Anneke Koehof binnenkomen. En wat veel plaatjes en spullen van honden zijn er in haar huis te zien. Anneke legt uit dat ze kynoloog is. Dat woord kennen de kinderen niet. Het betekent dat Anneke een hondenkenner en hondenliefhebber is. Het ijs is meteen gebroken. Dan gaan ze zitten en vertelt Anneke het oorlogsverhaal van haar 97-jarige tante Roos. Die woonde tijdens de oorlog in Oost maar werkte bij de regenjassenfabriek Hollandia-Kattenburg in Noord, vlakbij de IJpleinschool. Op 11 november 1942 vielen de Duitsers de fabriek binnen en namen alle Joodse werknemers mee.
Kende uw tante veel Joodse collega’s bij Hollandia-Kattenburg?
“Ja, er werkten veel Joodse mensen in de fabriek. Ik denk dat wel de helft van de meer dan 700 werknemers Joods was. En veel van die Joodse collega’s waren ook haar vriendinnen. Ze had ook verkering met een jongen die in de fabriek werkte. Meier Papegaai heette hij. Hij was stapelverliefd op haar. Net als zij woonde hij in Oost en samen fietsten ze iedere dag naar Noord. Maar de liefde kreeg geen kans om op te bloeien want al in mei 1942 werd Meier opgepakt en weggevoerd. Tante Roos heeft hem nooit meer gezien. In november 1942 volgde de inval in Hollandia-Kattenburg, waarbij haar Joodse collega’s en vriendinnen door de Duitsers werden meegenomen. Ook hen heeft ze nooit meer teruggezien. Dat heeft ze heel erg gevonden.”
Hoe heeft u het verhaal van uw tante te horen gekregen?
“Jarenlang heb ik niet geweten wat er met mijn familie is gebeurd in de oorlog. De mensen spraken niet over deze periode. Mijn vader is bijvoorbeeld opgepakt door de Duitsers omdat hij niet voor ze wilde gaan werken. Toen moest hij naar de gevangenis. Maar hij praatte er nooit over. En over mijn tante Roos wist ik ook niets. Pas op late leeftijd, zo’n 12 jaar geleden, vertelde ze mij dat ze ieder jaar naar de herdenking van Hollandia-Kattenburg ging. Omdat verhalen vertellen mijn hobby is, wilde ik haar verhaal ook graag weten. Toen ben ik wel tien keer bij haar op bezoek gegaan om haar vragen te stellen. Zo is het verhaal van mijn tante Roos tot stand gekomen.”
Het hele verhaal van tante Roos kun je hier teruglezen
